Movie: Bayer ontwikkelt EcoCommercial Building

In de industrie wordt nog altijd onvoldoende aandacht besteed aan energie- en milieuvriendelijke bouw. Dat zegt Wolfgang Plischke, bij het Duitse chemieconcern Bayer verantwoordelijk voor innovatie, technologie en milieu. Nochtans kan het volgens Plischke ook anders. Dat wil Bayer Material Science, de materialendochter van het Duitse concern, bewijzen met zijn EcoCommercial Building.

Vooral isolatie speelt volgens Plischke een belangrijke rol in het verlagen van het energieverbruik van gebouwen. “In de geïndustrialiseerde landen van het noordelijk halfrond, wordt ongeveer 40 procent van de totale energieconsumptie van bedrijven opgebruikt voor de verwarming,” zegt hij. “In warme klimaatzone’s moet de isolatie voor de nodige koelte zorgen. Maar in beide gevallen moet dat zo klimaatvriendelijk gebeuren.”

“In de architectuur van het recente verleden is niet voldoende aandacht besteed aan klimaatvriendelijke constructie,” aldus Plischke, die ook zetelt in de raad van bestuur van Bayer. “In plaats daarvan werden energieverslindende airco’s geïnstalleerd om een aangenaam werkklimaat te creëren in types van gebouwen die al lang niet meer aan de moderne normen beantwoorden.”

Met het gebruik van een aantal Bayer-producten heeft het Duitse chemieconcern in dat kader daarvan de EcoCommercial Building ontwikkeld. “Dat project is een wereldwijd inzetbaar concept voor gebouwen die de uitstoot van broeikasgassen tot nul herleiden,” voert Werkner Plischke aan. “Wereldwijd inzetbaar betekent dat de EcoCommercial Building kan worden aangepast aan de condities in alle mogelijke klimaatzones van de wereld.”

De EcoCommercial Building creëert door de toepassing van diverse technologieën zelf alle energie die het gebouw nodig heeft. Door het gebruik van onder meer polyurethanen van Bayer wordt een ideale isolatie gerealiseerd, waardoor er minder energie moet verbruikt worden voor de verwarming of afkoeling van het gebouw. Die energie wordt vervolgens opgewekt door zonne-cellen, bestaande uit polycarbonaat (makrolon) of polyurethanen.

Indien er onvoldoende zonlicht is, neemt de EcoCommercial Building de nodige energie af uit het elektriciteitsnet. Indien er teveel zonlicht is, slaat het gebouw de overtollige energie op in batterijen, of voert ze af naar het elektriciteitsnet. “De EcoCommercial Building geeft op jaarbasis minstens evenveel energie terug aan het elektriciteitsnet als het er elektriciteit van afneemt.

Daarnaast heeft de EcoCommercial Building ook extra aandacht besteed aan de beglazing. “Daarbij werd berekend hoe het daglicht als lichtbron kan gebruikt worden, zonder warmteverlies te creëren of onnodige warmte aan het gebouw toe te voegen,” aldus nog Wolfgang Plischke. “Ook werkt het gebouw met thermale inertie, de opslagcapaciteit van het beton, de steunbalken en de stenen.”

Dankzij thermale intertie kan in warme klimaatzones de warmte die het gebouw tijdens de dag heeft opgenomen, tijdens de nacht naar buiten onsnappen, zodat het gebruik van air-conditioning overbodig wordt. Verder stelt de Bayer-zegsman dat het gebruik van een aantal materialen van BayerMaterialScience in het bouwproces het gebouw nog verder energie- en milieuvriendelijker maken.

Daarbij wijst Wolfgang Plischke onder meer op het gebruik van polycarbonaat voor transparante daken of muren. “Polycarbonaat heeft niet alleen een hoog isolatiegehalte, maar bij de vervaardiging van dit product is ook veel minder energie nodig dan bij bijvoorbeeld glas,” voert hij aan. “Door hun lage gewicht hebben ze ook minder zware draagstructuren nodig, waardoor ook voor de productie van die structuren minder energie nodig is.”

Verder kan Bayer volgens Wolfgang Plischke ruwe grondstoffen leveren voor solventenvrije coatings en adhesiven, wat eveneens bijdraagt tot een milieuvriendelijke constructie. De eerste EcoCommercial Building zal in de lente van volgend jaar worden gebouwd in de buurt van de Indische hoofdstad New Delhi. Bayer creëert ook een open wetenschappelijk platform om het concept van de EcoCommercial Building samen met diverse geïnteresseerden verder uit te bouwen.

Manfred Rink, hoofd new business bij BayerMaterialScience, stelt dat het principe van de EcoCommercial Building vooral bedoeld is voor zakelijke en industriële gebouwen. Maar de toepassing kan ook gebruikt worden in bijvoorbeeld scholen en dienstensectoren. “Het project richt zich in eerste instantie niet op de residentiële sector,” voert hij aan. “Maar technisch zijn er geen belemmeringen om ook op die markt met de technologie van de EcoCommercial Building te werken.”

In de Design Vlaanderen Galerie in Brussel loopt tot 26 mei de tentoonstelling ‘Betterfood’ over de Vlaamse eetomgeving. Daarbij willen de organisatoren naar eigen zeggen werk tonen van Vlaamse ontwerpers die er direct of indirect voor zorgen dat het eten zelf een mooi en waardevol moment is. De tentoongestelde ensembles moeten de bezoeker duidelijk maken hoe we met eten en eetcultuur omgaan.

“Betterfood is in ons collectief geheugen opgeslagen als het legendarische pletkoekje voor de fruitpap, maar voor Design Vlaanderen verwijst de titel ook naar de eetomgeving die we creëren in de Design Vlaanderen Galerie,” aldus de organisatoren. “Eten is meer dan een louter noodzakelijke bezigheid. Voor velen is het een echte activiteit, zelfs een sociaal of ritueel gegeven.”

Opgemerkt wordt dat eten bij uitstek een zintuigelijke ervaring van smaken en genieten is en een bij uitstek aangenaam tijdverdrijf dat nog aangenamer wordt in gezelschap. “Maar niet alleen de aandacht voor de oorsprong, de authenticiteit en de kwaliteit is de jongste jaren duidelijk verbeterd, want allerlei nieuwe kooktechnieken en trends tonen ook dat eten een zeer visuele aangelegenheid is.”

De externe factoren zoals de eetomgeving, de dragers van het voedsel, de vorm van glas en bord dragen volgens Design Vlaanderen echter ook sterk bij tot de smaak van ons eten. “In de tentoonstelling BetterFood willen we die eetomgeving dan ook in de kijker plaatsen,” voeren de organisatoren aan. “Daarbij worden producten getoond die ontworpen werden voor de bereiding, bewaring en verpakking van voedsel en gerechten.”

Dit leidt volgens Design Vlaanderen tot boeiende en uitdagende ensembles die iets meer vertellen over hoe we met eten en eetcultuur omgaan. “Deze ontwerpers brengen zeer uiteenlopende producten voor de mens van vandaag en morgen,” aldus nog Design Vlaanderen. “De objecten doen ons stilstaan, geven ons zin en veranderen onze kijk op één van de meest fundamentele behoeftes van de mens.”

De tentoonstelling is gratis toegankelijk in de Design Vlaanderen Galerie aan de Kanselarijstraat 19 in Brussel. Op aanvraag zijn ook rondleidingen mogelijk. Meer informatie over de tentoonstelling is te verkrijgen op de website www.designvlaanderen.be .

Het architectenbureau M.&J.-M. Jaspers is van plan om aan de Europese wijk in Brussel twee gigantische torens van 200 tot 250 meter hoog te bouwen. Op die manier wil het architectenbureau naar eigen zeggen voor de Europese Unie in Brussel een eigen landmark creëren.

In de torens zouden de Europese diensten kunnen gecentraliseerd worden. Een aantal van die departementen liggen immers nog verspreid over de Brusselse Leopoldwijk. De vrijgekomen plek zou vervolgens gebruikt kunnen worden voor residentieel wonen. De torens zouden opgericht worden op gronden van de Europese Unie, Atenor en Dexia.

Een definitief ontwerp moet echter pas over drie jaar verwacht worden.

Dinsdag is de Italiaanse ontwerper Vico Magistretti overleden. De man werd 85 jaar oud. Magistretti geldt als een ontwerper die van grote betekenis was voor het Italiaanse ontwerp in de periode na de Tweede Wereldoorlog. Een aantal van zijn ontwerpen behoort tot de collectie van het Museum of Modern Art in New York.

“Door het overlijden van Vico Magistretti verliest het Italiaanse design een van zijn voorvechters,” benadrukte de Italiaanse minister van cultuur Francesco Rutelli van Cultuur. Magistretti werd in 1920 in Milaan geboren. Na zijn opleiding tot architect, ging hij eerst bij zijn vader aan de slag. Begin jaren zestig begon hij zijn loopbaan als ontwerper. Hij werkte voor gerenommeerde bedrijven als Asko, Artemide, Cassina en Rosenthal.

Volgens de krant La Repubblica was Magistretti de architect van de simpele dingen. Bekende creaties zijn de Atollo-lamp en de Maralunga-zetel. Ook andere ontwerpen van Magistretti behoren tot de designklassiekers. Hij kreeg voor zijn werk bovendien een groot aantal belangrijke prijzen.

In Bahrain worden plannen gemaakt om een onderwater vakantiecentrum te bouwen. Dat stelt het magazine Trade Arabia. Het project is afkomstig van de jonge Bahraini architecte Dana Al Yaqoob en moet bijdragen om van het emiraat een exclusieve vakantiebestemming te maken.

Dana Al Yaqoob ontwierp het Cultural Marine Village, dat een onderwater vakantiecentrum met bovenop een soek en een museum zou moeten creëren. De architecte is juist afgestudeerd van de Bahrain University en maakte van het Cutural Marine Village haar eindwerk.

“Een dergelijk project is perfect haalbaar in de buurt van de Amway-eilanden, waar kunstmatige riffen het maritiem leven heeft teruggebracht,” aldus de architecte. “Het zou de bezoekers de schoonheid van het zeeleven in Bahrain en de culturele rijkdommen van het koninkrijk kunnen laten kennen.”

De soek (markt) zou daarbij de ontmoetingsplaats moeten worden tussen de cultuur van Bahrain en de internationale wereld van de toeristen. “Het maritieme concept moet de wildste dromen aanspreken van de mens, die er een andere wereld dan zijn eigen omgeving kan verkennen.”

De Indiërs hebben hun vliegend tapijt, maar Nederlanders kunnen in de toekomst wegzweven op een zwevend bed. Een Nederlandse architect heeft immers een bed ontworpen dat boven de slaapkamervloer dobbert. Het zal echter niet snel te vinden zijn in de populaire woonboulevards. De kostprijs bedraagt immers ongeveer 1,2 miljoen euro.

De Nederlandse architect Janjaap Ruijssenaar heeft een bed ontworpen dat van magnetische velden gebruik maakt om het boven de vloer te laten zweven. Dat meldt het magazine Ananova. Door het plaatsen van magneten in de vloer en de bodem van het bed, wordt belet dat het zwevend geheel tegen de vloer zou zakken.

Het bed wordt op zijn plaats gehouden met dunne stalen kabels. Ruijssenaar heeft volgens Ananova zes jaar aan het project gewerkt. Hij zegt zijn inspiratie gehaald te hebben bij de mysterieuse monoliet in de film ‘2001: A Space Odyssey’ van regisseur Stanley Kubrick.

De architect geeft echter toe dat er nog enkele kleine problemen zijn. “Echt comfortabel is het bed niet,” bekent hij eerlijk. Bovendien wordt het niet echt aangeraden voor mensen met piercings. Die zouden immers rare kuren beginnen te vertonen onder invloed van de magneten.

Een Ierse projectontwikkelaar heeft in Chicago de site gekocht waar in de toekomst het hoogste gebouw van Noord-Amerika moet oprijzen. De nieuwe wolkenkrabber werd ontworpen door de Spaanse architect Santiago Calatrava. De site werd verkocht voor een bedrag van ongeveer 64 miljoen dollar. Volgens de planning moet het torengebouw in 2010 in gebruik genomen kunnen worden.

Het wolkenkrabber-project is een initiatief van de ontwikkelaar Christopher Carley. Hij stelde het project op basis van de plannen van Calatrava, gekend voor zijn gedurfde ontwerpen, vorig jaar aan het publiek voor. Hij slaagde er echter niet in het financiële project rond te krijgen voor de deadline voor de verkoop verliep. Daarop werd de site door LR Development uit Chicago verkocht aan de Ierse projectontwikkelaar Garrett Kelleher van Shelbourne Development.

De wolkenkrabber moet ongeveer 480 meter hoog worden, maar met inbegrip van de spits moet hij een hoogte halen van 666 meter. Daardoor zou de Calatrava-toren hoger worden dan de CN Tower in Toronto, op dit ogenblik het hoogste gebouw van het continent. De Burj Tower uit Dubai blijft met een geplande hoogte van 766 meter echter het hoogste gebouw van de wereld. De Calatrava-toren telt 124 verdiepingen en zal plaats bieden aan een hotel en 300 appartementen. Die zullen verkocht worden voor een prijs van 600.000 dollar tot 5 miljoen dollar. De kostprijs van het project bedraagt volgens Kelleher 1,2 miljard euro, ongeveer het dubbele van het bedrag dat Carley had voorzien.

In Wenen wordt er aan een nieuw stadscentrum gebouwd. Op de linker Donau-oever ontstaat immers een nieuw stadsdeel met hoogbouw, naar analogie van Le Defense in Parijs. Ook daar werd een nieuwe kantorenwijk uit de grond gestampt naast de bestaande stadsbuurten die voornamelijk uit oude gebouwen bestaat. De nieuwe skyline van Donau City dreigt meteen echter ook concurrentie te worden voor het stadsbeeld, dat gedomineerd werd door de Stefanuskathedraal.

De hoogbouw-site is gebaseerd op een Masterplan van de Franse architect Dominique Perrault. Perrault heeft daarvoor een tweelingswolkenkrabber ontworpen, waarvan één toren met een hoogte van tweehonderd meter het hoogste gebouw van Wenen moet worden. De tweede wolkenkrabber moet een hoogte halen van 160 meter. De twee torens moeten volgens de Franse architect op een gespleten edelsteen lijken.

De architect wenste ook dat zijn ontwerp een band zou hebben met de stedebouwkundige omgeving. Aan de voet van de twee torens wordt een groot terras aangelegd met een overgang naar de oever van de Donau, waar de twee hoofdassen van het stadsdeel elkaar moeten kruisen. Openbare ruimtes rond de twee nieuwe wolkenkrabbers moeten in de hoek tussen de Donau en de Reichsbrücke het nodige stadsleven brengen.

Met het project is een investering van ongeveer honderd miljoen euro gemoeid. De bouw van de tweelingtorens met een hotel, bureaus en woongelegenheden zou volgend jaar moeten starten. In 2010 zou het project moeten opgeleverd worden. De plannen van Perrault omvatten ook nog twee andere torens van 140 en 160 meter hoog. Aan het Donaukanaal komt verder ook nog een hoogbouw van de Franse architect Jean Nouvel. Dat complex moet 75 meter hoog worden en een hotel, winkelcentrum en kantoren omvatten. Al in juni werd er ook al de 75 meter toren van de Weense architect Heinz Neumann geopend.

Het beroemde Amerikaanse architectenbureau Pei-Cobb-Freed (PCF) is aangeduid als architect van de nieuwe Hall of Fame van de National Association for Stock Car Auto Racing (NASCAR). Het autosportmuseum wordt gevestigd in Charlotte (North Carolina). Het museum moet in 2010 zijn deuren openen. Het ontwerp werd door PCF toegewezen aan Yvonne Szeto, telg uit een bekende architectenfamilie.

Yvonne Szeto werkte voor PCF onder meer aan het ontwerp van de glazen pyramide voor het Louvre in Parijs en aan het concept van het Illinois State Museum. Ze was ook verantwoordelijk voor het ontwerp van de hoofdzetel van ABN-Amro in Amsterdam. PCF ontwierp verder ook het National Constitution Center in Philadelphia en de National Gallery of Art en het Holocaust Museum in Washington. “Ons bureau heeft een lange traditie voor het ontwerpen van musea,” vertelde Szeto aan Boston.com. “Het Nascar-museum is zeker het type structuur waarin we zijn geïnteresseerd.”

PCF werd in 1955 opgericht door architect Ieoh Ming Pei. Hij werd onder meer bekend voor het ontwerp van de J.F. Kennedy Bibliotheek in 1964, waarbij zijn ontwerp persoonlijk werd uitgekozen door Jacky Kennedy, de weduwe van de vermoorde president. Samen met zijn partners Eason H. Leonard en Henry N. Cobb kreeg hij in 1968 de Architectural firm Award van het American Institute of Architects. In 1992 ontvingen PCF & Partners de Lifetime Achievement Award van de New York Society of Architects. Ieoh Ming Pei trok zich op het einde van het vorig decennium uit de firma terug.

Architect David Childs heeft in New York de nieuwe plannen voor de Freedom Tower op Ground Zero getoond. De constructie van de toren is de voorbije lente begonnen, nadat een herziening van het ontwerp voor een jaar vertraging had gezorgd. Die herziening was volgens veiligheidsadviseurs nodig omdat het gebouw niet voldoende beschermd was tegen een eventuele aanslag met een bomauto. Daarom werd de building enkele meter achteruitgeschoven en heeft nu exact dezelfde oppervlakte als één van de verdwenen Twin Towers.

Veiligheidsadviseurs hadden ook aangedrongen op een betonnen basis van twintig verdiepingen zonder vensters. Maar critici stelden dat het geheel daardoor meer op een bunker leek dan op een kantoorgebouw. De architecten hadden gedacht dat oorspronkelijk te kunnen opvangen door glanzende metalen panelen, maar uiteindelijk werd gekozen voor een geheel van glazen prisma’s. Childs stelt dat daardoor een schitterende artistieke sculptuur ontstaat. Bovendien zou het gebouw daar ook een meer open karakter krijgen.

Het nieuwe ontwerp werd goedgekeurd door de veiligheidsexperts. De prisma’s zijn zo ontworpen dat ze bij een eventueel incident in minuscule kleine deeltjes springen, zodat ze geen zware schade zouden aanrichten. Boven op de toren komt een witter spits in glasvezel. Dat moet het gebouw meer zichtbaar maken vanop afstand en moet een herkenningspunt worden, net zoals de spits op de Empire State Building en de Chrysler Building.

De Freedom Tower moet bijna zeshonderd meter hoog worden en 69 verdiepingen kantoorruimte omvatten. Geschat wordt dat de toren jaarlijks ongeveer vijf miljoen bezoekers zal ontvangen. De Freedom Tower zou in 2011 geopend moeten worden.