De Veemarkt van Sint-Truiden en het aanpalende slachthuis moeten plaats maken voor een recreatiegebied, waar wellicht een topsporthal zal gebouwd worden. Het Haspengouwse Veemarktbedrijf zet immers de verkoop van levend vee op de Veemarkt stop. Daarmee verdwijnt een traditie die in Sint-Truiden van de Middeleeuwen bestaat. Maar de activiteit was niet langer rendabel.

Wanneer de sluiting van de Truiense Veemarkt is voorzien, staat nog niet vast. Aanvankelijk stelde het stadsbestuur eind dit jaar als deadline voorop, maar mogelijk wordt de markt nog wat langer opengehouden. Maar de sluiting komt er in ieder geval. De aanvoer is sedert 2002 gehalveerd en vorig jaar was er een verlies van 42.860 euro. Voor dit jaar zijn de vooruitzichten nog ongunstiger.

Bovendien zorgt de Veemarkt voor overlast en vuil in de buurt. Op de einde van de jaren tachtig van de vorige eeuw beleefde de Veemarkt haar hoogtepunt. Met een verkoop van zesduizend stuks per week was ze toen de grootste van het land. Maar in de jaren negentig liep de handel terug, onder meer door ziektes bij dieren, het verbod op transport, verwaarlozing van de markt en de wijziging in de handelspraktijken

De verkoop gebeurt nu rechtstreeks. Openbare markten bepalen de prijzen van het vee niet meer en verliezen hun betekenis. Het aantal veehandelaars vermindert ook zienderogen. Wellicht zal het beroep verdwijnen. De handel in levende dieren is immers alleen nog hoofdzakelijk folklore. Er zijn plannen om het slachthuis naar het industriepark in Brustem te verhuizen.

Daardoor komt er aan de rand van het stadscentrum een grote oppervlakte vrij. Er wordt onder meer gedacht om de vrijgekomen terreinen een bestemming te geven als recreatiezone, waar een sporthal zou kunnen ingeplant worden. Meer een definitieve beslissing daarover is nog niet gevallen.

Bij de Mechelse dienst voor Monumentenzorg zijn op dit ogenblik een twintigtal dossiers in voorbereiding of klaar voor uitvoering. Vooral de restauratie van de Sint-Janskerk, enkele begijnenwoningen en de twee wijkhuizen in Muizen en Walem staan daarbij centraal. Met zijn 399 monumenten heeft Mechelen na Antwerpen, Gent en Brugge het meest uitgebreide beschermd patrimonium van Vlaanderen.

Omdat de overheid meer geld ter beschikking stelt, vragen particulieren volgens Monumentenzorg Mechelen steeds meer premies voor restauraties van oude panden aan. Op dit ogenblik liggen drie dossiers klaar voor projecten in het Groot Begijnhof, terwijl er voor hetzelfde gebied nog in opmaak zijn. De werken aan de huisjes Conventstraat, die in bijzonder slechte staat verkeren, beginnen echter eind volgende maand.

Daarnaast werden premies toegekend voor de restauratie van het Emmaüskasteel in Mechelen-Noord, de Refuge van Grimbergen in de O.L.Vrouwestraat en voor het huis Sint-Antonius op de Grote Markt. Voor De Kluis in de Guldenstraat is er een voorbereidend onderzoek in uitvoering. Zelf heeft de stad een restauratiepremie aangevraagd om het oude gemeentehuis van Muizen om te vormen tot een dorpshuis en in Walem wordt aan een gelijkaardig ontwerp gewerkt.

Binnenkort start ook de restauratie van de Sint-Janskerk. Tegelijkertijd wordt ook gestart met het gunnen van het historisch onderzoek voor het interieur.

De Kazandmolen uit Rumbeke is volledig gerestaureerd. Het beschermde monument is toegankelijk na afspraak en tijdens bepaalde evenementen. In de negentiende eeuw telde Groot-Roeselare nog ruim vijftig molens. Vandaag schiet daarvan echter alleen de Kazandmolen over. De molen is in privéhanden, maar de eigenaars beslisten vorig jaar de stenen windmolen te restaureren.

De huidige restauratie vergt een investering van 120.000 euro. Daarvan wordt de helft gedragen door een Vlaamse restauratiepremie. De provincie en stad kwamen elk met 19.530 euro over de brug. De gerestaureerde molen ziet er nu opnieuw uit zoals hij werd heropgericht na een zware brand in november 1954. De vorige restauratie dateerde al van 1982. Daarbij was de romp al volledig opgeknapt.

Ook de oorspronkelijke maalderijapparatuur werd in de molen geïnstalleerd. De Kazandmolen kan daardoor zowel op windkracht als op motorkracht werken. De combinatie van verschillende energiebronnen onder hetzelfde molendak is volgens kenners bijzonder. In het Brusselse Rijksarchief is onlangs een bouwvergunning voor de Kazandmolen opgedoken. Het gaat om een oprichtingsoctrooi dat werd afgeleverd door keizerin Maria-Theresia.

Het vastgoedbedrijf Living City Performance heeft plannen om zorgboulevards te bouwen. Daarover voert het inmiddels gesprekken met twee Nederlandse ziekenhuizen. Op de zorgboulevards zouden ziekenhuizen worden samengebracht met gebouwen waarin andere zorgaanbieders zoals apothekers gevestigd zijn. Ook zouden er zorghotels komen voor mensen die niet meer in het ziekenhuis liggen maar wel nog aangepaste medische begeleiding nodig hebben.

Living City Performance is eigendom van de Nederlandse televisieproducent Joop van den Ende. Het project past volgens het vastgoedbedrijf perfect in de wens van de televisieman om een project met verschillende functies te combineren. De bouw van een theater zou gecombineerd kunnen worden met bijvoorbeeld een hotel of een winkelcentrum. Het draait dus volgens het vastgoedbedrijf meer om het ontwikkelen van een gebied, dan om één project.

In Vlaanderen zijn er geen plannen voor zorgboulevards. Volgens het Verbond der Verzorgingsinstellingen (VVI) mag dat ook zo blijven. De organisatie staat erg weigerachtig tegenover een commercialisering van de zorg. “Bij gezondheidszorg zijn kwaliteit, toegankelijkheid en betaalbaarheid onontbeerlijk,” wordt er opgemerkt. “Als het de bedoeling van die zorgboulevards is om winst te maken, dan zal dit ten koste gaan van de kwaliteit.”

VVI-woordvoerders stellen verder dat door deze zorgboulevards ook de toegankelijkheid en betaalbaarheid voor iedereen in het gedrang zouden komen. Men zegt niet blind te zijn voor de potentiële voordelen die een dergelijke zorgsite kan bieden, maar men benadrukt dat het commercialiseren van de zorg een gevaarlijke praktijk is.

AG Vespa, het vastgoedbedrijf van de stad Antwerpen, verkoopt dit najaar dertien woonprojecten, in totaal opgedeeld in 41 wooneenheden. Voor het eerst zijn daar ook panden bij voor commerciële uitbating, appartementen en meergezinswoningen. Ook de wijze van verkoop zal op diverse manieren verlopen. Naast de verkoop met biedingen onder gesloten omslag, zal er ook gewerkt worden met vaste prijzen en notariële openbare verkopingen.

AG Vespa probeert de woonkwaliteit in Antwerpen te verbeteren door jaarlijks een dertigtal leegstaande en verwaarloosde krotten op te kopen. Die krijgen een renovatiebeurt of worden afgebroken en vervangen door een nieuwbouw met hedendaagse architectuur. Nadien verkoopt AG Vespa de woningen op de private markt. Met de opbrengst hiervan worden weer nieuwe projecten gefinancierd.

In het verleden verkocht het vastgoedbedrijf bijna uitsluitend eengezinswoningen, via een procedure van biedingen onder gesloten omslag en met een minimumprijs. Naast die klassieke eengezinswoningen zullen dit najaar voor het eerst ook panden te koop worden aangeboden die bestemd voor commerciële uitbating, kleine en grotere appartementen en meergezinswoningen.

De Ieperse projectontwikkelaar Ghelamco Group begint dit najaar met de bouw van twee torengebouwen van 180 meter en 280 meter hoog in Warschau. De twee torens komen op een terrein van 2,2 hectare in het hartje van Warschau, vlak naast het Hilton Hotel. Ghelamco werkt voor het project samen met het Belgische architectenbureau M.&J-M. Jaspers – J. Eyers & Partners.

De twee torens komen op een terrein van 2,2 hectare in het hartje van Warschau, vlak naast het Hilton Hotel. De locatie is volgens Ghelamco goud waard. “Op tien jaar tijd zijn de prijzen er vertienvoudigd,” wordt opgemerkt. “Voor toplocaties wordt tot 3.000 euro per vierkante meter betaald.” Tegen een gangbare marktprijs van 1.000 euro om een vierkante meter te bouwen, spreekt men algauw van een investering rond 350 miljoen euro.

Daarnaast zijn er plannen voor nog eens vijf torens in de Poolse hoofdstad. Gespreid over Polen, Rusland, Oekraïne en België heeft Ghelamco een eigen grondbank van 600 hectare, geschikt voor de ontwikkeling van 3 miljoen vierkante meter. De Ghelamco Group is in enkele jaren tijd uitgegroeid tot een van de grootste private projectontwikkelaars in Centraal- en Oost-Europa.

Begin volgend jaar start een projectontwikkelaar in Nieuwpoort met de bouw van een luxueus bouwproject ter hoogte van de oude jachthaven. Het vastgoedproject Storms’ Harbour is gesitueerd tussen de oude jachthaven en de Albert I-laan. Er komen 169 appartementen en twaalf handelszaken. Bovendien komt er een maritiem park en wordt de haven zelf uitgebreid. Er wordt gewerkt met een richtprijs van 4.000 euro per vierkante meter.

De prijzen van een appartement variëren tussen 280.000 euro en 720.000 euro. Op de winkels is een vraagprijs van 1 miljoen euro geplakt. Met dit project is een totale investering gemoeid van 60 miljoen euro,” aldus Geert Vanderbruggen, architect van Storms’ Harbour. “De mensen zullen amper tien meter van het water wonen. Dat is een unieke ligging. Alle gebouwen zullen een exclusief uitzicht delen over de jachthaven en het maritiem park.”

Het concept is volgens de architect geïnspireerd door gelijkaardige havenlocaties in Engeland en aan de Amerikaanse oostkust. “Deze New England-stijl is uniek in Nieuwpoort,” merkte hij nog op. “Met slechts drie bouwlagen zorgen we bovendien voor een echte trendbreuk in de regio.” De werken zullen in totaal een viertal jaar duren. De jachthaven wordt uitgebreid met zeshonderd ligplaatsen, waardoor ze meteen de grootste van Europa zou worden.

Er komen geen nieuwe hotels bij in de Brugse binnenstad. De jongste tijd doken er plannen op voor bijna vierhonderd nieuwe hotelkamers. Maar het stadsbestuur zal aanvragen voor grootschalige projecten weigeren. Er geldt voor de Brugse binnenstad al sinds 1996 een hotelstop en die werd vorig jaar in het gemeentelijk ruimtelijk structuurplan nog eens bevestigd.

Volgens de Brugse burgemeester Patrick Moenaert is Brugge met zijn hotelstop uniek in Vlaanderen. We beschermen op die manier de woonfunctie in de Brugse binnenstad en de kleinere familiale hotels hebben op die manier meer bestaanszekerheid,” aldus de burgemeester. “Plannen voor grootschalige en moeilijk te integreren hotels willen wij uit de stad weghouden.”

Wel gaf de burgemeester toe dat een aantal zaken moeten afgewogen worden, zoals de uitbreiding van bestaande hotels of aanvragen voor panden die zich niet lenen tot een normale woonfunctie. In 2002 werd op die manier een gunstig attest afgeleverd voor de realisatie van een hotel in de Weylerkazerne. Het complex stond al jaren leeg en geen enkele projectontwikkelaar bleek interesse te hebben voor een woon- of kantoorfunctie.

Ook een hotel in het Huis de Zeven Torens aan de Hoogstraat kreeg een gunstig advies. “Iedereen gaat ermee akkoord dat er iets met dat pand most gebeuren,” aldus nog de burgemeester. Projecten zoals het Prinsenhof en hotel Ravenstein hadden al een vergunning voor de hotelstop van kracht werd. Voor andere hotelprojecten geeft het Brugse schepencollege naar eigen zeggen geen toelating.

De Luikse bouwgroep Moury Construct brengt in de eerste helft van volgend jaar zijn vastgoedtak naar Euronext Brussel. De nieuwe vastgoedbevak zal dertien gebouwen bevatten. Het gaat om gebouwen die nu dienst doen als kantoor-, handels- en logistieke ruimtes. De gebouwen, die zich in de Luikse regio bevinden, zijn volgens Moury voor een periode van 8,5 jaar volledig bezet.

De totale vastgoedportefeuille omvat dertien gebouwen en heeft een waarde van € 17 miljoen. Als Immo Moury naar de beurs trekt, zal Moury Construct onmiddellijk een kapitaalvermindering doorvoeren. Daarmee wil de groep de aandelen die het ontvangt bij oprichting van de nieuwe bevak naar zijn aandeelhouders laten terugvloeien. De nieuwe bevak krijgt de naam Immo Moury.

De dertien gebouwen vormen volgens Moury echter slechts de basis van de bevak. Het is naar eigen zeggen de bedoeling om het aantal investeringen op te drijven. Dat is volgens Moury mogelijk omdat de groep over een grote leningscapaciteit beschikt. “Er worden al investeringsmogelijkheden en partnerschappen met andere partijen bestudeerd,” benadrukt Georges Moury, de gedelegeerd bestuurder van de groep.

Aan het Antwerpse Kattendijkdok is gestart met de bouw van de eerste twee torens. In de lente van 2009 moeten op het Eilandje twee spiegelglazen woonblokken komen. Tegen 2013 moeten er daar nog eens zes bijkomen. De eerste twee torens zijn kopieën van elkaar en zijn ontworpen door de Baselse architect Roger Diener. Op dit ogenblik zijn al dertig procent van de appartementen in de betrokken torens verkocht.

Ook de volgende vier torens zijn telkens tweelingen, respectievelijk ontworpen door de Londense architect David Chipperfield en het Zürichse architectenduo Annette Gigon en Mike Guyer. De twee middelste torens zullen vermoedelijk bestemd worden voor de vestiging van een hotel en kantoren. Voor een appartement van zeventig vierkante meter met één slaapkamer wordt een prijs van 175.000 euro gevraagd.

De bouw van de luxueuze torens maakt deel uit van een bredere opwaardering van het Eilandje. De wijk krijgt een groene zone en probeert winkels en restaurantjes aan te trekken. De start van de werkzaamheden moet volgens de projectleiders vertrouwen geven aan de eigenaars en aan eventuele geïnteresseerden. “Nu kunnen we echt bewijzen dat het project ook effectief tot stand zal komen,” luidt het.