handiginhuis.be

Mensen betalen veel geld om aan het water te kunnen wonen. “Maar waarom moedigt het stadsbestuur wonen op het water niet aan”, vraagt het Antwerpse kandidaat-districtsraadslid Frans Vandamme van sp.a zich af. Vandamme woont zelf op een schip in de Kattendijksluis in Antwerpen en getuigt over een heel aparte ervaring.

Frans Vandamme is geboren boven een café en woonde ook boven enkele kroegen die hij in het verleden zelf uitbaatte. Daarnaast huisde hij nog in verschillende andere appartementen en rijwoningen en verbleef ondertussen als gids in Afrika ook een jaar in een tent. Drie jaar geleden besloot Vandamme om naar een woonboot uit te kijken. “Ik zocht in eerste instantie een betaalbare alternatieve woonst, maar de klassieke sociale woningen lijken allemaal op elkaar”, legt hij uit. “Als je dan in het midden van de nacht dronken thuiskomt, loop je zo het verkeerde huis binnen.”

Frans Vandamme begon de gespecialiseerde media uit te pluizen en ging ook op verkenning in Noord-Frankrijk, waar meer mensen op het water wonen. Uiteindelijk kocht hij anderhalf jaar geleden een oud steenschip dat door een Belg tot woonboot werd omgevormd. Vandamme betaalde er 200.000 euro voor. “Maar je kan ook al voor de helft van dat bedrag een schip van zeker 29 meter lang kopen”, beklemtoont hij. “Voor 150.000 euro woon je zelfs heel ruim. Afhankelijk van de keuze of het schip al dan niet nog moet kunnen varen, betekent dat een beschikbare ruimte van 150 tot 200 vierkante meter. Bovendien kan je tegenwoordig ook voor de aankoop van een woonboot een hypothecaire lening afsluiten.”

Wonen op het water is volgens Frans Vandamme een heel aparte ervaring. “Ik zie voortdurend beweging om mij heen en tegelijkertijd straalt het water rust en kalmte uit. ’s Morgens geef ik de zwanen eten en ik kan ook voor enkele tientallen euro’s naar Gent of Brussel verhuizen. Ik neem mijn huis gewoon mee en betaal alleen het brandstofverbruik. In feite voel ik mij alle dagen op reis, ook in de winter.”

“Het is alleen jammer dat wij in Antwerpen als zigeuners worden behandeld en om die reden voortdurend over onze schouder moeten kijken”, zucht Vandamme. “Als de havenkapitein beslist dat ik hier wegmoet, kan ik een andere ligplaats zoeken. Terwijl ik niemand stoor en alle regels en voorschriften respecteer. Ik mag met mijn schip permanent in de jachthaven van het Willemdok blijven liggen, maar dat kost 5.000 euro per jaar. Zoveel kan ik niet betalen. Hier bedraagt het jaarlijks liggeld 700 euro.”

In andere landen wordt wonen op het water aangemoedigd, weet Vandamme. Hij verwijst naar steden als Amsterdam, Parijs, Liverpool en Londen waar dokken die voor de oude havens geen economisch belang meer hadden als woonzone werden ingericht. “Maar dat veronderstelt een gericht beleid van het stadsbestuur in overleg met het havenbedrijf, leveranciers van nutsvoorzieningen en kandidaat-bewoners”, merkt Frans Vandamme op.

Zo zou er in de omgeving van de Kattendijksluis een woonwijk met een honderdtal schepen kunnen ontstaan. “De enige vereiste is dat het stadsbestuur het initiatief neemt om een dok met alle nutsvoorzieningen uit te rusten en er voor zorgt dat die voorzieningen tegen een normaal tarief worden aangeboden. Het mag immers geen elitair gebeuren worden. Het havenbedrijf heeft enkele maanden geleden de prijs van een herlaadkaart voor vierentwintig uur verlichting en elektriciteit om kleine huishoudelijke apparaten te gebruiken en televisie te kunnen kijken van 2,5 naar 5 euro opgeslagen. Dat is niet de goeie aanpak”, aldus Frans Vandamme. (LB)