handiginhuis.be

New Orleans zinkt sneller weg dan tot nu toe werd gedacht. Amerikaanse wetenschappers hebben uitgerekend dat sommige delen van de stad met een snelheid van meer dan één inch (2,54 centimeter) per jaar wegzakt. Dat zou volgens hen een verklaring kunnen zijn voor het falen van sommige maatregelen tegen orkanen en zorgt voor meer twijfels over de toekomst van de stad.

De resultaten zijn afkomstig van nieuwe satellietgegevens tijdens de drie jaar voor Katrina over de stad joeg. Uit die cijfers blijkt dat sommige delen van New Orleans vier of vijf keer sneller wegzinken dan de rest van de stad. “Dat kan dodelijk zijn,” merkte geofysicus Tim Dixon van de universiteit van Miami, op. “Ik ben vooral bezorgd om lagere stadsgedeelten. Die gebieden zijn echte muizenvallen en zouden dan best ook niet heropgebouwd worden.”

De oorzaak van het fenomeen moet volgens de onderzoekers gezocht worden bij overontwikkeling, drainages en natuurlijke seismische bewegingen. Tien tot twintig procent van de regio zou tot de gevarenzone behoren. Tot nu toe werd aangenomen dat New Orleans gemiddeld één vijfde van een inch wegzonk.

Wanneer de grond in de betrokken gebieden wegzinkt, verdwijnt volgens wetenschappers en ingenieurs ook de bescherming weg van de waterkering. Zo blijkt het Mississippi River Gulf Outlet, dat meer dan drie decennia geleden werd gebouwd, sindsdien met meer dan drie feet   – nagenoeg één meter – is gedaald. “De bevolking van St. Bernard werd weggevaagd omdat de waterkering te laag was,” aldus de onderzoekers.

“Het fenomeen maakt het land kwetsbaarder en belemmert ook de mogelijkheden om te zoeken waar het land is,” vertelde mede-auteur Roy Dokka, directeur van het Louisiana Spatial Center aan de Louisiana State University. “Dat betekent dat sommige vluchtwegen, ziekenhuizen en opvangcentra verder beneden het zeeniveau lagen dan de reddingsplannen hadden voorzien.”

De Amerikaanse overheid wil de waterkering terug opbouwen tot het niveau voor Katrina, maar dat is volgens de onderzoekers wellicht nog altijd veel te laag. “Een waterkering die zo snel wegzakt, kan niets anders dan een mislukking worden,” merkte Tim Dixon op. Ook Bob Bea, professor bouwkunde aan de Universiteit van Berkeley, benadrukte dat de overheid bij de heropbouwplannen geen rekening heeft gehouden met het snelle wegzakken van de stad.

Het bouwen van betonnen muren heeft volgens Bea in dit geval geen zin. “Ze zinken weg en het is niet gemakkelijk om ze te verhogen,” meende hij. In Californië wordt geëxperimenteerd met lichtere, versterkte muren waarin kunststoffen zijn verwerkt.

Over de oorzaken van het snelle wegzakken van New Orleans zijn Dixon en Dokka het echter niet eens. Volgens Dixon heeft het fenomeen te maken met menselijke activiteiten. Hij verwijst daarbij naar overontwikkeling en een drooglegging van de moerasgronden. “Voor de bevolking dit gebied in de 18de eeuw koloniseerde, lag dit gebied op zeeniveau,” benadrukte hij.

Dokka is echter van oordeel dat de oorzaak moet gezocht worden in natuurlijke seismische bewegingen. Hij is ook van mening dat niet alles verloren is. “Een intelligentere constructie kan het leven van New Orleans verlengen,” stelde hij. “We hebben een pakt gesloten met de duivel door naar hier te verhuizen. Indien we de dingen juist aanpakken, kunnen we het hier nog wel honderd, tweehonderd of driehonderd jaar uithouden.”